தற்கால நாடக முன்னோடிகள்
19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் நாடக உள்ளடக்கத்தில் ஒரு மாற்றம் ஏற்பட்டது. புராணக் கதைகளையும் பழங்கதைகளையும் விட்டுத் தற்காலக் கதையொன்றை நாடகமாக்கும் முயற்சி தோன்றியது.
காசி விசுவநாத முதலியார்: காசி விசுவநாத முதலியார் (1872) முதன்முதலில் தம் காலச் சமூக நிகழ்வை நாடகமாக்கினார். டம்பாச்சாரி என்ற இசை நாடகமாகவே அது படைக்கப்பட்டது. அங்கம், களம் என்ற பகுப்புகளின்றி ஒரே மூச்சாகக் கதை சொல்லப்பட்டது. அக்கால மரபுப்படி கட்டியங்காரன் கதை நிகழ்த்துவது போலவும் அமைக்கப்பட்டது. .
காசி விசுவநாதன், அரசு அதிகாரியாக இருந்தவர்
ராமசாமி ராஜு
இதே கதையமைப்பில் ராமசாமி ராஜு என்பவர் ‘பிரதாப சந்திர விலாசம்’ என்ற நாடகத்தை எழுதினார். ஆனால் காட்சி, அங்கம் என்ற பகுப்புடன் நாடகம் எழுதப்பட்டது. முதல் காட்சியில் மட்டும் கட்டியங்காரன் வருவான். டம்பாச்சாரி விலாசம் போல இசை நாடகமாக இல்லாமல் இசையும் வசனமும் கலந்து இந்நாடகம் படைக்கப்பட்டது. இதில் நாடகப் பாத்திரங்கள், தெலுங்கர்களானால் தெலுங்கிலும் வடநாட்டவரானால் உருதுவிலும் மற்றவர் அவரவர் படிப்பு சாதி சமூகப்படிநிலை இவற்றிற்கேற்பப் பேசும் வேறுபட்ட பாணிகளில் வசனம் எழுதப்பட்டிருக்கிறது.
இசை நாடக மரபின் இறுதியாக டம்பாச்சாரி விலாசத்தையும், வசன நாடகங்களின் தொடக்கமாகப் பிரதாப சந்திர விலாசத்தையும் கொள்ள வேண்டும். . ராமசாமி ராஜு பாரிஸ்டராக இருந்தவர். .
பார்சி நாடகத்தாக்கம்
1870 இல் தமிழகத்திற்கு வந்த பார்சி நாடகக்குழு ஏற்படுத்திய மாற்றமும் குறிப்பிடத்தக்கது. மேடை நாடக மரபில் இது மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. பார்சி இனத்தைச் சார்ந்த வணிகர்கள், ஆங்கில நாடக அரங்கிலிருந்து பெற்ற தொழில் நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி ஆங்கிலேயருக்காகவும் மத்தியதர வர்க்கத்துப் படித்த இந்தியர்களுக்காகவும் நாடகங்களை நடத்தினர். பம்மலாரின் வழிகாட்டி என்று சொல்லப்படும் தஞ்சை கோவிந்தசாமி ராவ், அரசு வேலையை உதறிவிட்டுப் பார்சி நாடக, பாணியில் நாடகங்களை நடத்தத் தொடங்கினார். இதைத் தொடர்ந்து ‘சுகுன விலாச சபை’ போன்ற பயில்முறை நாடகக் குழுக்கள் உருவாயின.
சங்கரதாஸ் சுவாமிகள்
தமிழ் நாடக மரபைப் பின்பற்றியும் கால மாற்றங்களை ஏற்றும் நாடகம் படைத்தவர் சங்கரதாஸ் சுவாமிகள். இசையை முதன்மைப்படுத்திக் கூத்து மரபுகளை உள்வாங்கி இவர் நாடகங்களைப் படைத்தார். பழங்கதைகளில் குறைவான நிகழ்ச்சிகளை எடுத்துக்கொண்டு பாத்திரங்களின் தர்க்கத்திற்கு இடமளித்து இவர் நாடகங்களை ஆக்கினார். சிறுவர்களைக் கொண்ட ‘பாய்ஸ் கம்பெனி’ என்ற பாலர் நாடகக்குழுவை இவர் உருவாக்கியது குறிப்பிடத்தக்கது. இதைத் தொடர்ந்து பல குழுக்கள் உருவாயின.
ஆட்டம், இசை, சிறிதளவு வசனம் என்று இருந்த தெருக்கூத்து நாடகங்களின் தன்மையிலிருந்து ஆட்டத்தின் ஆதிக்கத்தை நீக்கி மேடையில் நடத்தியவர் சங்கரதாஸ் சுவாமிகள். கற்பனைச் சிறப்பும் சந்தநயம் மிக்கதுமான பாடல்களை இவர் படைத்தார். நடிகர்கள் விருப்பம் போல் வசனங்களைப் பேசிவந்த நிலையை மாற்றி வரையறுத்த நாடகப் பிரதிகளை உருவாக்கினார். பழைய இலக்கிய வரிகளையும் வசனத்தில் பயன்படுத்தினார்; நல்ல அறிவுரைகளை வழங்கினார். ஆனாலும் இவரது நாடகங்களிலும் பாடல்களின் ஆதிக்கம் இருந்தது. இவர் பல புராண நாடகங்களையும், வரலாற்று நாடகங்களையும் எழுதியிருக்கிறார்.
 Sankaradas Swamigal was a pioneer in the history of
Tamil drama. Sankardas Swam igal, regarded as the
father of Tamil theatre . He was an actor, a dramatist and a
director. For more than a quarter of a century, his plays ruled the Tamil
stage, unopposed and supreme.Sankaradas Swamigal, Pammal K.Sambandha Mudaliar
and Paridimar Kalaignar are considered as the Trinity of Tamil Drama. These
three playwrights were responsible for reviving Tamil Drama which was on the
decline, and elevating it to great heights.Sankaradas Swamigal was born in
1867, in a small village near Tuticorin in Tamil Nadu. He remained a bachelor
all his life.
Sankardas
Swamigal then worked for a while as an accountant in a salt factory.
Having already started composing venpas and songs even as a young boy of sixteen,
he found that the job was an impediment in his quest for excellence in
the Tamil language and this led him to quit his job when he was twenty
four years of age. Thus, the seeds were sown for the entry of a man on
the Tamil Stage scene who would be regarded as its first Guru par
excellence, a man to whom many leading stage artistes of the next generation
owed their craft.
Swamigal joined Ramudu Iyer and
Kalyanarama Iyer, troupe a famus company that time as an actor and later also
became an author. He then joined the
drama company of Samy Naidu . A major
disagreement with Samy Naidu. Sankaradas left on a pilgrimage to various
shrines of Lord Muruga and thenceforth came to be known as Sankaradas
Swamigal.
Sankaradas Swamigal made a comeback to
Tamil stage as a writer at the insistence of Manpoondia Pillai his god father. He was soon associated with a
number of drama companies as an author, Having worked with various
troupes across the state and trained numerous artistes such as C.Cunniah,
C.S.Samanna Iyer, Balambal and Kumbakonam Balamani at various times.
Swamigal started his own drama
troupe called the Samarasa Sanmarga
Nataka Sabha in 1910. Around this time, the concept of “Boys
Company” was slowly gaining popularity. A Boys Company typically followed
the Gurukula system, where boys stayed together and learnt under the resident
teachers.
Sankaradas Swamigal wrote fifty plays in all. These
include Tamil translations of Shakespeare’s Cymbeline, Romeo and Juliet and
Julius Ceasar. Although all the plays which he wrote are excellent in their own
way, special mention may be made of ten plays — Sathyavaan Savithri,
Pavazhakkodi Charithram, Valli Thirumanam, Harichandra Mayaana Kaandam, Kovalan
Charithram, Rama Ravana Yuddham, Veera Pandya Katta Bomman, Madurai Veeran,
Chitraangi Vilaasam and Nala Damayanthi.Sankaradas Swamigal will be remebered
not only for the roles that he acted and the plays that he wrote, but also for
the innumerable disciples who thronged him. Some of them later became popular
film stars. When Sankaradas Swamigal entered the field of Tamil drama, it was
synonymous with Street Theatre or Therukkootthu. It was Sankaradas Swamigal who
raised drama to a level of respectability, which it has enjoyed ever since.
Sankaradas Swamigal realised the need for discipline
and order among the players. He streamlined dialogues, introducing humour and
ethical principles wherever he could, so that the spectators would not only be
entertained but also educated. It was during Sankaradas Swamigal’s time, that
separate drama troupes were set up for children. It is noteworthy that the TKS
brothers who later became renowned stage artistes, were first trained as child
actors by Sankaradas Swamigal’
The first Boys Company, Swamigal was involved with was Jagannatha Iyer’s Bala Meena Ranjani
Sangeetha Sabha. The Company had on its rolls several boys who would
go on to become big names in the world of theatre and cinema, such as
Nawab T.S.Rajamanickam, M.R.Radha, S.V.Venkatraman and K.Sarangapani.
Swamigal . However, this association lasted only
for a few years, as Swamigal quit the troupe on account of differences
with Jagannatha Iyer.
In 1918, Swamigal started his own Boys
Company, the Tattva Meenalochani
Vidwat Bala Sabha. தத்துவ மீனloசனி வித்துவ பால சபா . It was here that T.S.Kannuswamy
Pillai, brought his three sons, T.K.Sankaran, T.K.Muthuswamy and
T.K.Shanmugam to put them under the training of Swamigal. In his memoirs
“Enadhu Nataka Vazhkai”, Shanmugam
gives an interesting account of his time at the Tattva Meenalochani
Vidwat Bala Sabha and his experiences with Swamigal. Shanmugam also says that
Swamigal was a stickler for discipline and was against artistes consuming
betel, tobacco, beedis and the like. Anyone found violating the code was
subjected to punishment by Swamigal.
In 1921, Swamigal fell ill caused
paralysis in his right hand and left leg. Despite his ailment, Swamigal
still attended performances and watched them from behind the side screens
sitting on a cane chair. Though he could not speak, his brain was still alert
and memory intact and he could often be seen admonishing actors who had
forgotten their lines using gestures. On the night of 13th of
November 1922, he passed away in Pondicherry, where he had shifted to during
the last few years of his life.
பம்மல் சம்பந்த முதலியார்
பம்மல் சம்பந்த முதலியார் அரங்க அமைப்பிலும் நாடக அமைப்பிலும் நடிப்பு முறையிலும் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தினார். நம்ப முடியாத நிகழ்ச்சிகளை நீக்கி நாடகங்களைப் படைத்தார். இவரால், பேசும் மரபு சார்ந்து இயல்பான வழக்குமொழி நாடகத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டது. ஒழுங்கு, நேரக் கட்டுப்பாடு முதலானவற்றை இவர் வலியுறுத்தினார். 1891 இல் சுகுண விலாச சபை என்னும் பயில்முறை நாடகக் குழுவை இவர் உருவாக்கினார்.
இவருடைய நாடகங்கள் அனைத்தும் அச்சாகி நூல்களாக வெளிவந்துள்ளன. புராணம் வரலாறு என்பதோடு சமூக நாடகங்களையும் இவர் படைத்து நிகழ்த்தினார்.
எதிர்க்கதை நாடகம் என்ற வகையையும் இவர் உருவாக்கியிருக்கிறார். அரிச்சந்திரன் கதையை சந்திரஹரி என்று பொய்யே பேசுகிற ஒருவன் பற்றியதாக மாற்றினார். மொழிபெயர்ப்பு நாடகங்களையும் இவர் படைத்திருக்கிறார்.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
பாரம்பரிய வட்ட அரங்கு என்பது ஒருபக்க அரங்காக வடிவம் பெற்றது.
Comments
Post a Comment